Een (echt)scheiding overkomt een gezin.
Veelal neemt één van de ouders, als eerste beslisser, de beslissing om het gezin te ontmijnen van de spanningen die te hoog oplopen. Al dan niet verwacht voor de andere gezinsleden. Heel weinig is de (echt)scheiding een beslissing van beide ouders samen op hetzelfde moment.
Als kind verlies je je houvast, je ‘veilige’ nest, ondanks alle conflicten die er misschien zijn geweest, is dit een gekende structuur. Een (echt)scheiding is een ongekende gezinsstructuur, alles veranderd en er komen zoveel vragen waar ouders en kinderen niet direct vat of antwoorden op hebben.
Als tweede beslisser verlies je je ‘gekende’ (zorgende) rol in de gezinsstructuur die door de jaren heen een gewoonte is geworden. Je verliest je houvast, je droombeeld van je gezin wordt aan fladderen geslagen.
Het ideaal is dat beide ouders de kunst vinden om de partnerrelatie los te laten en als ouderpaar te blijven functioneren voor hun kinderen.
Vele ouders lukt dit ook.
Maar heel veel ouders lukt dit niet of niet meer! Blijft het te moeilijk om de andere ouder genoeg te vertrouwen dat die wel (nog) een goede ouder is voor de kinderen ondanks dat hij geen goede partner is, was in de partnerrelatie. Is de ‘ongeruste’ ouder oprecht bezorgd voor de kinderen.
Dit proces sluipt meestal heel stilletjes, onbewust binnen en is diep geworteld in het kerngezin. Veelal werden reeds in het kerngezin ongeziene coalities gesloten onder de gezinsleden. Bij het barsten van dit gezin komen deze coalities heel sterk tot uiting. Kinderen kunnen extreem zorg gaan dragen voor één van de ouders. Kinderen worden overladen door de zorgen van de ene ouder, de ouder gaat zijn eigen beleving en zorgen delen met de kinderen. Kinderen worden heel kwaad op één van de ouders die de durft heeft hun ‘veilige’ nest te doorbreken.
Wij begrijpen en erkennen dat het voor één of beide ouders niet makkelijk is om de ouderrol vrij te maken van de voorgaande partnerrol.
Wij begrijpen en erkennen dat de ouder bezorgd is.
Wij begrijpen en erkennen dat de ouder het niet makkelijk heeft om de kinderen te ontlasten van zijn eigen kwaadheid en frustraties…
Wij begrijpen en erkennen dat het voor de ouder niet makkelijk, te moeilijk is hun kinderen verder op te vangen.
Wij begrijpen en erkennen dat er contactverlies of contactbreuk is.
Wij begrijpen en erkennen dat parallel ouderschap een goed werkend geheel is voor kinderen en ouders.
Wat wij wel prioritair stellen is dat beide ouders belangrijk zijn voor kinderen! Ondanks alles blijven kinderen vlees en bloed van beide ouders. Los van dat kinderen nog met één of beide ouders (fysiek) contact hebben of niet.
Belangrijke personen zoals zussen, broers, grootouders, familieleden en andere intieme personen krijgen een plaats bij kinderen en ouders.
Wij respecteren, begrijpen en erkennen het gekende voorgaande kerngezin en de nieuwe gezinsstructuren waar kinderen en ouders in functioneren.
Wat houdt psychotherapie, begeleiding in bij Centrum Zon-Maan?
<Aanvullende disclaimer : Ook al hebben verschillende medewerkers een medische of paramedische opleiding, kan geen enkele psychotherapie- / consult sessie of opleiding, supervisie, enz. een vervanging zijn voor welk medisch advies dan ook. Deelname gebeurt op vrijwillige basis, op eigen verantwoordelijkheid en met lichamelijke en geestelijke conditie. Ben je onder psychiatrische begeleiding, raadpleeg eerst uw arts.